ΟΙ ΗΘΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΓΙΑΣ

ΟΙ ΗΘΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΓΙΑΣ

Οι αληθινοί ηγέτες χρειάζονται

τη γνώση του εαυτού που δίνει

πρόσβαση σε μία ηθική πυξίδα.

Αυτή η ομιλία δόθηκε σαν μια παρουσίαση στην Ακαδημία της Ακτοφυλακής στο Κοννέκτικατ, στις 6 Νοεμβρίου 1999. Αυτή ήταν η δεύτερη στη  σειρά παρουσιάσεων πάνω στο θέμα 

«Η ηθική Αρχηγία για τον 21^ο Αιώνα» από τον επικεφαλή της Επιστήμης της Πνευματικότητας Sant Rajinder Singh.

Σας ευχαριστώ που με προσκαλέσατε για να μιλήσω εδώ σήμερα. Αυτό το πρόγραμμα είναι ένα πρόγραμμα από μια σειρά ομιλιών πάνω στο κρίσιμα σημαντικό θέμα «Oι ηθικές διαστάσεις της αρχηγίας για τον επόμενο αιώνα».

Κατά τη διάρκεια αυτών των ομιλιών και μέσα από τις σπουδές σας στις Η.Π.Α., στο πρόγραμμα της Ακτοφυλακής για την ανάπτυξη της Αρχηγίας, θα ακούσετε πολλές σημαντικές απόψεις για την αρχηγία και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μάθετε πώς να κάνετε τα πράγματα «σωστά ». θα ήθελα να εστιαστώ στο  «κάνοντας το σωστό πράγμα».

Στη διάρκεια του Μεσαίωνα ένας Βρετανός Ιππότης επέστρεψε στο κάστρο ένα βράδυ μετά από μια μακριά και  σκληρή μέρα μάχης. Οδήγησε μια ομάδα ιπποτών των οποίων η πανοπλία  ήταν στραπατσαρισμένη, τα κράνη τους ήταν στραβά και το λοφίο τους από φτερά ήταν σπασμένο. Τα άλογα τους κούτσαιναν και οι ιππότες ήταν τόσο εξουθενωμένοι που έγερναν από τη μια μεριά της σέλλας.  Ο βασιλιάς τους είδε να έρχονται και πήγε να τους χαιρετήσει.

«Φαίνεστε χάλια. Τι σας συνέβη; » ρώτησε τον αρχηγό.

Ο αρχηγός των ιπποτών ίσιωσε το σώμα του και είπε, «Μεγαλειότατε, δίναμε μάχη για εσάς όλη την ημέρα, μαχόμενοι σώμα με σώμα, νικώντας τους άλλους Ιππότες και καίγοντας τις πόλεις των εχθρών σας στη Δύση».

  «Κάνατε τι; » ρώτησε έκπληκτος ο βασιλιάς. Ο Ιππότης επανέλαβε την έκθεση των γεγονότων πιο δυνατά  και πιο αργά για να είναι σίγουρος ότι ο βασιλιάς τον άκουσε.

«Αλλά δεν έχω κανέναν εχθρό στη Δύση», κραύγασε ο βασιλιάς.

«Ω! » είπε ο Ιππότης και μετά από ολιγόλεπτη σκέψη, είπε, «Εντάξει, νομίζω  ότι τώρα έχετε».

ΕΞΥΠΗΡΕΤΏΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΜΕ

Για να είναι κανείς αρχηγός, απαιτεί να γνωρίζει τι να κάνει και γιατί να το κάνει. Ο ενθουσιασμός, το κίνητρο, η ικανότητα και το να γνωρίζει κανείς πώς να κάνει τα πράγματα σωστά δεν είναι αρκετό. Πρέπει να ξέρουμε αν είναι το σωστό πράγμα να κάνουμε. Για αυτό, απαιτείται  η ηθική αρχηγία. Κατά τη γνώμη μου, η ηθική αρχηγία έχει δύο κεντρικές απόψεις : το να καταλάβουμε τον αληθινό μας εαυτό και το να εξυπηρετούμε τους άλλους. Oι αληθινοί αρχηγοί χρειάζονται τη γνώση του εαυτού που δίνει πρόσβαση σε μια εσωτερική ηθική πυξίδα που οδηγεί τις δραστηριότητες μας και δίνει κατεύθυνση για εκείνους που μας ακολουθούν. Πως μπορούμε να το κατορθώσουμε αυτό; Μια σαφής και απλή οδηγία έχει έλθει σε μας  μέσω των αιώνων:   «Γνώθι Σεαυτόν».

Αρχηγεία είναι το «ποιοι είμαστε» και «τι κάνουμε». Στην εξάσκηση σας της αρχηγίας, έχετε ακούσει και θα ακούσετε για το πώς δρουν οι αρχηγοί και για το πώς μπορείτε να δράσετε σαν αρχηγός. Συγχρόνως με τη μάθηση του να δρούμε σαν αρχηγοί, πρέπει να έχουμε το χαρακτήρα, τη συμπεριφορά και τις συνήθειες του νου και της καρδιάς ενός αληθινού αρχηγού.

Το πιστεύω της Ακτοφυλακής των Ηνωμένων Πολιτειών τελειώνει με την ακόλουθη δήλωση:

«Με τη βοήθεια του Θεού, θα προσπαθήσω να

είμαι ένα από τα πιο ευγενή Έργα του Θεού….»

Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πιο μακριά από αυτή τη δήλωση για να μάθουμε για τις «ηθικές διαστάσεις της αρχηγίας». Τι απαιτείται για να γίνουμε ένα από τα πιο ευγενή Έργα Θεού; Είναι το να ζούμε για να εμπνέουμε εκείνους που είναι κάτω από τις διαταγές μας να εκφράζουν το χαρακτήρα και τις πράξεις ενός από τα πιο ευγενή έργα του Θεού.

Η ΑΡΧΗΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΒΑΘΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΗΣ ΑΥΤΟ-ΑΝΑΛΥΣΗΣ

Πως αναπτύσσουμε την εσωτερική δύναμη να είμαστε ένας τέτοιος αρχηγός; Οι αληθινοί αρχηγοί έχουν το θάρρος να αντιμετωπίσουν το νόημα της ύπαρξης. Έχουν το θάρρος να ζουν με ένα τρόπο που δίνει μήνυμα στους άλλους. Με το παράδειγμα  τους εμπνέουν την ελπίδα στους άλλους ότι και αυτοί επίσης μπορούν να γίνουν ένα από τα πιο ευγενή Έργα του Θεού. Μια τέτοια αρχηγία υπερβαίνει την οργανωτική αρχηγία. Είναι αρχηγία ζωής.

Οι δύο πνευματικοί μου δάσκαλοι, ο Σαντ Κιρπάλ Σινγκ Τζι Μαχαράτζ και ο Σαντ Ντάρσαν Σινγκ Τζι Μαχαράτζ, ήταν αληθινοί αρχηγοί. Και οι δυο ανέβηκαν σε υψηλές θέσεις αρχηγίας, ο ένας στην στρατιωτική και ο άλλος στην πολιτική κυβέρνηση.

Η υπερβατική εσωτερική τους εμπειρία μεταμόρφωσε τα ιδρύματα στα οποία εργάζονταν και τις ζωές των κατωτέρων τους και του καθενός που συναντούσαν. Πως;  Αυτοί ασχολήθηκαν με την αυτοανάλυση,  μπήκαν μέσα στην καρδιά και την ψυχή τους και συνδέθηκαν με την Πνευματική Δύναμη μέσα τους. Ήταν άφοβοι και θαρραλέοι πέρα από κάθε μέτρο. Ακτινοβολούσαν ασύγκριτη δύναμη χαρακτήρα και θέλησης. Όμως ήταν  οι πιο ταπεινοί και φιλεύσπλαχνοι αρχηγοί. Η αληθινή αρχηγία  δεν είναι να δρούμε με έναν ορισμένο τρόπο, είναι η εκδήλωση του ποιοι είμαστε εσωτερικά.

Πολλοί εστιάζονται στις ρουτίνες της ζωής, όπως στο να ξυπνούν, να ντύνονται, να τρώνε πρωινό, να οδηγούν για να πάνε στη δουλειά ή στην τάξη, να εργαστούν για να κερδίσουν τα προς το ζην, να επιστρέψουν σπίτι, επαναλαμβάνοντας τον κύκλο την επόμενη  μέρα. Περνάμε μέσα από τη ζωή μεγαλώνοντας, έχοντας μια εργασία, κάνοντας μια οικογένεια, παίρνοντας σύνταξη και μετά πεθαίνοντας. Διερωτόμαστε αν αυτό είναι όλο εκείνο που έχουμε να κάνουμε μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Εκείνοι που θέτουν μια τέτοια ερώτηση δεν μπορούν να ησυχάσουν μέχρι να βρουν απαντήσεις. Συμπεραίνουν ότι υπάρχει μια ανώτερη Δύναμη μέσα μας που μας οδηγεί.  Αυτή η εσωτερική πνευματική Δύναμη  μέσα μας που μας οδηγεί. Αυτή η εσωτερική πνευματική Δύναμη είναι η πηγή της ηθικής, των αρετών, της δύναμης και της ζωής. Δεν έχει σημασία με τι όνομα την ονομάζουμε- είτε Θεό, συνειδητότητα ή ψυχή- αυτή η Δύναμη  είναι μέσα μας και δίνει ζωή στον καθένα μας.

Μιας και έρθουμε σε επαφή με την αιώνια πνευματική Δύναμη, συνδεόμαστε με την πηγή των ιδιοτήτων των αληθινών αρχηγών. Αυτομάτως και χωρίς προσπάθεια αποκτούμε τις αρετές και τα χαρακτηριστικά που είναι σχετικά με τους μεγάλους ηγέτες.

Η δεύτερη άποψη της αρχηγίας είναι η εξυπηρέτηση. Οι μεγάλοι ηθικοί αρχηγοί της ιστορίας έχουν πει ότι το «η εξυπηρέτηση πριν τον εαυτό» ήταν το κλειδί για μια πλήρη ζωή που μας ανταμείβει. Ένας αρχηγός πρέπει πρώτα να είναι υπηρέτης. Ο ρόλος του αρχηγού και του υπηρέτη δεν μπορούν να χωριστούν. Υπηρετώντας τους άλλους κερδίζουμε το δικαίωμα να τους οδηγούμε. Μπορεί να δρούμε σαν αρχηγοί, αλλά πρέπει να είμαστε υπηρέτες για να άρχουμε με σημασία.  Πως είναι αυτό δυνατόν; Εκείνοι που είναι πνευματικά ενήμεροι βλέπουν την ίδια  δύναμη να δίνει ζωή σε όλη τη Δημιουργία. Βλέπουν όλους σαν αδελφούς και αδελφές από τον Κύριο.

Μια ζωή εξυπηρέτησης είναι βασισμένη πάνω  σε βαθιές πνευματικές και ηθικές αρχές που γίνονται κατανοητές και αφομοιώνονται όταν έρθουμε σε επαφή με την Αλήθεια μέσα μας. Όταν η εξυπηρέτηση γίνεται κατανοητή μόνο διανοητικά δεν μας δίνει την πεποίθηση που χρειαζόμαστε την ώρα  που δοκιμαζόμαστε, καθώς αυτό είναι πολύ πιθανό, από ανθρώπους και καταστάσεις. Πως μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με την Πνευματική Δύναμη που μας συνδέει με την Πηγή της αληθινής αρχηγίας; Πως μπορούμε να είμαστε η προσωποποίηση της ηθικής αρχηγίας που είναι φυσική και διαρκής και που θα εμπνέει τους άλλους; Είναι με το να έρθουμε σε επαφή με την Πηγή της Πνευματικής Δύναμης μέσα μας. Ονομάζουμε αυτή τη διαδικασία προσευχή με προσοχή, ηθική αυτοσυγκέντρωση ή διαλογισμό.

Το να γίνουμε ένας αληθινός αρχηγός είναι το να γίνουμε ένας αληθινός άνθρωπος. Η αρχηγία είναι ένα προϊόν βαθιάς και συνεχούς αυτοανάλυσης. Είναι  το να επιλέξουμε μια ζωή αφιερωμένη στην πνευματική ανάπτυξη και στην εξυπηρέτηση. Αν έρθουμε σε επαφή με τα πνευματικά εφόδια μέσα μας, θα γίνουμε αρχηγοί των οποίων η ζωή θα εμπνέει τους άλλους να την ακολουθήσουν και αυτοί και θα είμαστε μια ευλογία για εκείνους που συναντάμε.

Χρειάζεται αφιέρωση και επιμονή για να κατορθώσουμε οτιδήποτε. Για εκείνους που στρέφονται προς το πνευματικό μονοπάτι, η ηθική αρχηγία θα έρθει οπωσδήποτε. Δεν χρειάζεται να προσποιούμαστε και να επιτηδευόμαστε. Η ηθική μας αρχηγία  και η Πνευματική Δύναμη θα ρέουν από τα λόγια και της πράξεις μας και θα φτάνουν στην καρδιά των άλλων τόσο φυσικά και αναπόφευκτα όπως ένα ρυάκι ρέει προς την πηγή του.